Afpakken

Het was prachtig nazomerweer toen het begon te lekken. Eerst lekte het onderzoek uit naar wat de mogelijkheden zouden zijn om boeren hun bedrijf af te pakken. Er was verbazing en boosheid onder heel het boerenvolk. Het was spijtig, zei de minister, dat het was uitgelekt. Het had geheim moeten blijven. Er was ook nog niets besloten, zei de minister. Zelf was ze tegen het afpakken, zei de minister die door niemand meer werd geloofd. 

Steeds meer mensen die verstand hadden van het afpakken gingen zich er mee bemoeien. Er was een professor die zei dat het afpakken heel goed te doen zou zijn. Een andere deskundige in het afpakken zei dat dit wel waar was, maar dat er zoveel af te pakken zou zijn, dat het afpakken nog een heel groot werk zou worden waar talloze deskundigen en ambtenaren jaren werk aan zouden gaan hebben. 

Ook waren er deskundigen die zeiden dat afpakken heel erg vreselijk duur zou worden. Miljarden aan belastinggeld zou het gaan kosten. Het zou veel beter zijn om de boeren vrijwillig te laten stoppen met hun bedrijf. Dat zou veel goedkoper zijn en ook goed te doen. Als je de boeren het leven maar zuur genoeg zou maken dan zouden ze uiteindelijk vrijwillig stoppen met hun bedrijf. Het is gewoon een kwestie van voldoende pesten, intimideren, en onrust veroorzaken. Dat zal uiteindelijk de taaiste boer op de knieën dwingen. 

Tenslotte was er nog de landsadvocaat. De landsadvocaat is een jurist die de staat bijstaat als de staat voor de rechter moet komen. De minister die dacht dat meer advies beter is dan minder advies had de landsadvocaat ook maar om advies gevraagd over het afpakken. Omdat de landsadvocaat natuurlijk de eerdere adviezen had gezien, wist dat hij daar overheen moest om nog enige indruk te maken. Hij stelde daarom voor om alle vergunningen van de boeren af te pakken, waarna ze allemaal illegaal zouden zijn en zouden moeten stoppen met hun bedrijf. Zijn advies had de charme van de eenvoud. Het zou ook heel snel gedaan kunnen worden. Hij deed het voorkomen alsof dat ook allemaal zo maar zou kunnen in een toch min of meer beschaafd land met een rechtsstaat. Hij liet ook onvermeld dat er over minder oproer en revolutie is uitgebroken.

Door alle aandacht en opwinding over het afpakken zou je bijna vergeten waar het afpakken ook al weer voor nodig is. Er zijn mensen die denken dat het afpakken van de bedrijven van de boeren nodig is om de natuur te redden. Die mensen hebben het niet begrepen. Natuurlijk gaat het niet om natuur. Het gaat ook niet om stikstof. De natuur en de stikstof zijn slechts de aanleiding, niet meer dan de verpakking. Het gaat om de vraag wie de baas is over wat. Alle boeren moeten weg, want ze zitten in de weg. In de weg van wie? In de weg van Maxime Verhagen van Bouwend Nederland. Die met een super succesvolle lobby één miljoen huizen in de hoofden van bestuurlijk Nederland heeft binnengepraat. Maxime, ik neem mijn pet voor je af. Echt geweldig gedaan.