Een zelfgemaakt probleem op een domme manier oplossen
Het is geen verstikkende deken die op ons neerdaalt, zoals de huidige minister van klimaat Rob Jetten ons ooit in OP1 vertelde. Het accumuleert niet in de bodem, zoals de minister van stikstof recentelijk tijdens een Kamerdebat beweerde. Het heeft niets met het klimaat te maken. Het is geen fijnstof. Het is geen broeikasgas. Stikstof is niet noodzakelijk schadelijk voor de zo hard nagestreefde biodiversiteit. Het wordt niet genoemd in de vogel- en habitatrichtlijn, en als iedereen wat beter opgelet had tijdens de scheikundelessen op de middelbare school, dan zou er niet zoveel onweersproken onzin over stikstof worden verteld. Stikstof is een belangrijk voedingselement voor planten. Zonder stikstof geen groei. En als het waar zou zijn dat het gratis uit de lucht neerslaat op de bodem en daar ook nog accumuleert, dat zou geen boer meer dure kunstmest kopen. Ook is het waar dat veehouderij in Nederland ruim aanwezig is, maar wel onder het stikstof- en fosfaatplafond weet te blijven. Dier- en fosfaatrechten zijn niet zonder reden verzonnen.
In 2015 is de wet Natuurbescherming in werking is getreden. Dat was tijdens het 2e kabinet Rutte. Tijdens dit PvdA-VVD-kabinet was Sharon Dijksma staatssecretaris van Landbouw en indiener van de wet.
In die wet wordt wel gesproken over stikstof. In artikel 1.12a staat:
Artikel 1.12a
1 Het percentage van het areaal van de voor stikstof gevoelige Habitats in Natura 2000-gebieden waarop de depositie van stikstof niet groter is dan de hoeveelheid in mol per hectare per jaar waarboven verslechtering van de kwaliteit van die Habitats niet op voorhand is uit te sluiten, bedraagt:
a. in 2025: ten minste 40%;
b. in 2030: ten minste 50%;
c. in 2035: ten minste 74%.
2 De in het eerste lid bedoelde omgevingswaarden zijn resultaatsverplichtingen.
Wat in de wet Natuurbeheer staat is dus niet vrijblijvend en zou zonder ernstig gevolg zijn gebleven als we niet heel Nederland vol hadden gelegd met kleine natuurgebieden, veelal voormalige landbouwgebieden die verbouwd werden tot natuurgebieden met stikstofgevoelige Habitats. Het ‘stikstofprobleem’ is dus een zelfgemaakt probleem. Zelfgemaakt in de provincies met het aanwijzen van de Natura 2000-gebieden en zelfgemaakt in het parlement met het aannemen van de wet Natuurbeheer. De wetten die in het parlement worden aangenomen zijn geen onveranderlijke natuurwetten, maar wetten van mensen. Ze kunnen eenvoudig worden veranderd als het parlement dat wil.
Dat is wat het JA21-Kamerlid Eppink recentelijk voorstelde. In plaats van de veehouderij in Nederland met heel veel geld te gaan afslachten is het wijzigen van de wet een eenvoudig en verstandig alternatief. Maar, daar is politieke wil voor nodig. Op dit moment is alles erop gericht om een zelfgemaakt probleem op een domme manier op te lossen (wat overigens niet zal gaan lukken. Hetgeen zal blijken.).
