Ik ben niet tevreden!

“Bent u tevreden met deze pagina?” Deze vraag stond onder aan de pagina van de RVO-site. Op de pagina stond informatie over het nieuwe Gemeenschappelijk Landbouwbeleid. Dat nieuwe beleid gaat in op 1 januari 2023 en alles wordt nogal anders dan het tot nu toe was. Omdat voor boeren het nieuwe teeltseizoen begint na de oogst van het vorige seizoen is het zaak om tijdig duidelijkheid te krijgen over veranderingen en de gevolgen daarvan. Dan verwacht je geen tekst als: “Een aantal conditionaliteiten wordt aangescherpt. Hierover vertellen we binnenkort meer.” Je verwacht dan nu duidelijkheid en niet binnenkort. 

Om erachter te komen of het zinvol is om na de horde van de conditionaliteiten (de voorwaarden waaraan je moet voldoen om in aanmerking te komen voor de zogenaamde basisbetaling) door te gaan voor de ecoregelingen, en zo te gaan voor goud, kan je gebruik maken van een simulatie. Dit is een hulpmiddel dat je kan vertellen of het wel of niet zinvol is om mee te doen. RVO bericht dat dit hulpmiddel in februari van het volgende jaar gereed is. Dat is zoiets als het serveren van het voorgerecht na het dessert. Rijkelijk laat dus, want het voorsorteren gebeurt nu. 

Ik ben dus niet tevreden over de RVO-informatie. Ik ben niet alleen niet tevreden over dat treurige gepruts met het nieuwe GLB, maar ook over het onvermogen van de overheid om zelfgemaakte ellende op te lossen. Dat de PAS-melders nu geconfronteerd worden met handhaving is schandalig en onbestaanbaar. 

Ik ben niet tevreden over de kwaliteit van de wetgeving die zo lek is als een mandje. Dat men, zoals bij de bouwvrijstelling, zijn toevlucht neemt tot een trucje, in het politieke jargon een ‘geitenpaadje’ genoemd, is niet slim. Het is slecht. Goede wetgeving zorgt voor ordening in de samenleving, slechte wetgeving voor wanorde, onzekerheid en schade, en plaatst de rechter bovendien in positie waarbij de rechterlijke macht gepolitiseerd kan raken.

Ik ben niet tevreden dat, na de adembenemend slechte uitspraak over de vraag van wie de fosfaatrechten zijn – een vraag waarover de rechter zich boog omdat de overheid dit niet heeft geregeld – diezelfde overheid geen enkele aandrang heeft gevoeld om dit te repareren. 

Ik ben niet tevreden over het functioneren van de wetgever in het algemeen. Die is verantwoordelijk voor het feit dat de wetgeving vaak onvoldoende is en blijft in gebreke als aan het licht komt dat de wetgeving ‘rammelt’. Het is niet de eerste taak van Kamerleden om zo veel mogelijk vragen aan de regering te stellen over zaken die ze in de krant hebben gelezen. Naast het controleren van de regering is het maken van goede wetten de primaire taak ook als je daarmee niet in beeld komt.

Ik ben niet de enige die niet tevreden is. Was dat maar waar. Dan zou het allemaal nog meevallen. Dan ging het om persoonlijke frustratie. Een geval van ‘jammer dan voor je’.

Het vertrouwen in de politiek is enorm laag. Dat blijkt uit onderzoek. De NOS berichtte hierover afgelopen september. Toen kreeg het kabinet een 4,2. Dat cijfer is een gevaar voor een democratische samenleving. Dat moet beter. Als baron Von Münchhausen in staat was zichzelf uit het moeras te bevrijden door zichzelf aan zijn haar eruit te trekken, moet het zich herpakken van de politiek toch een koud kunstje zijn.