Leef met je kop omhoog!

Ik dronk een IJwitje. Het is bier uit Amsterdam. Ik dronk het in Groningen. Maar dat terzijde. Wat mij opviel was dat op het glas een struisvogel stond en de tekst: “Leef met je kop omhoog”.

Struisvogels zijn bekend van het idee dat ze hun kop in het zand steken. Dat doen ze eigenlijk niet echt, maar dat is wel hoe het in het spraakgebruik terechtgekomen is. Het betekent dat je ervoor kiest de realiteit te ontkennen. Doen alsof er niets aan de hand is, terwijl er heel veel aan de hand is.  

Tijdens de jubileumbijeenkomst van de Bond was dit eigenlijk indirect een thema. De titel van de pachtvisie van de BLHB is niet toevallig ‘Meebewegen met verandering’. De pachtregels moeten meebewegen met verandering net als ieder bedrijf dat zich moet aanpassen aan de veranderende omstandigheden. Aanpassen aan veranderende omstandigheden is wat de landbouw altijd heeft gedaan. Veranderen is niet altijd leuk. Veranderen is niet altijd makkelijk. Veranderen lukt ook niet altijd. Maar een ding is wel duidelijk; de kop in het zand steken gaat de zaak niet beter maken.

Tijdens de jubileumbijeenkomst hield het BBB-Tweede Kamerlid Caroline van der Plas de aanwezigen niet alleen voor hoe je van schijnbaar niets toch iets kan maken, ook als iedereen zegt dat het allemaal niet gaat lukken, zoals bij het meedoen van de BBB aan de verkiezingen het geval was. Haar advies was daarnaast dat je vooral ook inspiratie kan putten uit dat wat succesvol is. Het voorbeeld wat ze noemde was het succes van de Partij voor de Dieren. Je hoeft het niet met ze eens te zijn om je af te vragen wat het is dat het electorale succes van deze partij verklaart. Navolgen en verbeteren van het succes van anderen kan dus een weg van verandering opleveren.

Ook Esther de Snoo, hoofdredacteur van het blad Nieuwe Oogst stelde verandering aan de orde. Na geconstateerd te hebben dat Nederland een landbouwland is, ondanks dat je de indruk zou kunnen krijgen dat bepaalde groepen en partijen al afscheid genomen hebben van de landbouw, stond zij stil bij de vraag of Nederland wel een landbouwland zou kunnen blijven. Zij stelde dat de voorwaarde voor een toekomst van Nederland als landbouwland gelegen is in ons vermogen om mee te bewegen met verandering. Dat is iets anders dan stuurloos meedrijven met de stroom. De individuele boer moet zich in dat veranderingsproces afvragen wat hij wil, wat hij kan, en of hij voor dat wat hij wil en kan wel op de goede plek zit en voldoende toegerust is. Niets doen kan natuurlijk altijd een optie zijn, maar als je niet beweegt en de wereld om je heen wel, blijft je positie niet dezelfde. Zij bracht dit op een prikkelende manier die niet door iedereen gesmaakt werd.

De BLHB gaat na haar honderdjarige verjaardag verder met de belangenbehartiging voor haar leden – pachters. Daarbij zal de Bond blijven inspelen op verandering, want dat niets blijvend is behalve de verandering, daar is het bestuur van de Bond van doordrongen. Dat pacht steeds meer andere zaken raakt ook.We worden geconfronteerd met allerlei zaken, of het nu de stikstofproblematiek is, het wegvallen van de derogatie of andere verrassingen vanuit Brussel die ons niet bevallen. Het antwoord is dan niet de kop in het zand te steken. Leef met de kop omhoog, dat is een plicht voor ons allemaal.